Pluto Fest 2019 review
-- Pluto Fest 2019 --
01/01/1970 - 12/01/2019
Stijn Daneels
[INTRODUCTION]
Review geschreven door Stijn “Metal Shredder” Daneels met
foto’s van Chris Bosseloo.
Vorig jaar werd het Herzeelse jeugdhuis Pluto terug tot
leven gebracht met de eerste editie van PlutoFest. Voorzien van een affiche met
Belgische knallers zoals Hell City, Thorium en Serial Butcher werd die eerste
editie van PlutoFest een waar succes (REVIEW: http://belgianmetalshredder.be/festival_article/55)
Het duurde dan ook niet voordat team Pluto op de proppen kwam met een vervolg.
Opnieuw in zaal Den Amb8 in Oosterzele en met 6 diverse en getalenteerde bands
op de affiche. En we zagen dat het goed was!
[TYRANT'S KALL]
PlutoFest 2019 ging van start met de verscheurende riffs van
deze jonge band. Hoewel Tyrant’s Kall op het eerste gezicht louter doom metal
speelde lieten ze al snel horen dat ze muzikaal meer te bieden hadden. Naast de
typische loodzware melodieën van doom metal kwamen er ook aardig wat old-school
death metal beats en psychedelische stukken aan bod. Zangeres T. Esmée toonde
diezelfde muzikale flexibiliteit via haar stembanden, bij momenten rauw
grommend en bij andere momenten in een natuurlijke, loeiende stem. Dankzij al
die elementen kreeg het Tyrant’s Kall optreden een duistere, zwoele en
mysterieuze sfeer, net zoals de verhalen van HP Lovecraft, een grote creatieve
inspiratie van deze band.
Tyrant’s Kall speelt doom metal precies zoals ik dat wil. Donderend
hard, muzikaal veelzijdig en omringd door rook en duisternis. Ben je fan van
bands zoals Candlemass, Black Sabbath, Celtic Frost of Bathory dan is Tyrant’s
Kall zeker je tijd waard.
[BALANCE OF TERROR]
Een jaar geleden leerde ik deze Franse death metal &
grindcore hybride kennen in café De Giraf te Zwalm en sindsdien hielden zanger
Flo en ik frequent contact. Balance of Terror hun sound kan ik het best
omschrijven als een mix tussen klassieke death metal en rauwe, vulgaire
grindcore. Het was absoluut geen losse mash-up van beide stijlen, maar eerder
een afwisselende en veelzijdige sound die op de gepaste momenten van versnelling
en agressiviteit wisselde. Kortom, de riffs waren hetzij melodieus of snoeihard,
de zang varieerde van death metal gebrul tot grindcore gegrom en de drumbeats
sloegen afwisselend blast beats en rustigere deuntjes.
En zo bracht Balance of Terror een korte maar krachtige show
die het beste van twee werelden toonde en die vlotjes tussen diezelfde twee
werelden switchte. Een warm aanbevolen band als je houdt van lekker extreem
metalgeweld! En dat gelde ook voor de volgende band op Pluto Fest 2019.
[CARRION]
Begin 2015 leerde ik deze Gentse old-school death metal band
kennen tijdens het Metaaldetector evenement in Geraardsbergen en sindsdien heb
ik ze meermaals per jaar kunnen zien spelen en evolueren tot de knaller die ze
nu geworden zijn. Wat mij van dag 1 al opviel bij Carrion was de melodieuze
sound van de band, een zin voor melodie en structuur die zelfs aan
halsbrekende, agressieve snelheid perfect behouden bleef. Tegenover het eerdere
Balance of Terror was de stijl van Carrion een stuk consistenter met nadruk op
gesofisticeerde brutaliteit. Het natuurlijk klinkende gebrul van zanger Sven
werd regelmatig afgewisseld met de epische solos van gitaristen Mathieu en Jan
en ondersteund door de beukende drums van Gert en snoeiende bas van Colin. Al
deze ingrediënten zorgden ervoor dat het Carrion optreden op Pluto Fest een
flink death metal spektakel werd!
Ben je van mening dat death metal alleen maar uit wat woest
gebrul en chaotische riffs bestaat? Dan zal Carrion je met veel plezier het
tegendeel bewijzen. Deze jonge band heeft toen in 2015 mijn death metal
appetijt flink versterkt en het is er sindsdien niet op verminderd,
integendeel! Dikke aanrader!
[NIGHTQUEEN]
Een band die ik al een tijdje volgde maar nog niet eerder
live had gezien, het Limburgse Nightqueen zorgde voor een smakelijke heavy
& power metal portie op Pluto Fest 2019. Ondersteund door scherpe
basklanken, opzwepende drumbeats en zwoele keyboards speelde de band het ene
catchy nummer na het andere. Sommige tracks gingen in volle galop terwijl
andere songs trager en intiemer waren. Naast het prachtige gitaarwerk van Rex
en Cosi viel mij vooral het vocaalbereik van zangeres Hellen op. Haar stem
klonk vol zelfvertrouwen en ze liet regelmatig serieus hoge noten los! Tijdens een
aantal nummers werd ze bijgestaan door Filip Lemmens, bekend van zijn
zangcarrière bij ondermeer Double Diamond, FireForce en meest recent bij Beyond
The Labyrinth. Net zoals Hellen is Filip een zelfverzekerde zanger die
moeiteloos de hoge noten bereikt en zo vormden ze een geweldige muzikale
dynamiek. En met hun alom geliefde cover van het iconische Judas Priest nummer “Diamonds
& Rust” stond de kers trots op de old-school metaltaart die Nightqueen voor
ons die avond had gebakken. Lekker!
Persoonlijk keek ik enorm uit naar het Nightqueen optreden
en ik werd allesbehalve teleurgesteld. De hele show ademde een old-school en
larger-than-life sfeer uit en ik genoot er elke seconde van. Met hun eigen kracht
en energie liet Nightqueen overduidelijk zien dat ze nog steeds perfect
meekunnen met de jongere bands van vandaag!
[BLACK TARTANS]
Eerder dit jaar zag ik de Black Tartans tijdens het
Aalsterse tweedaagse festival Blender Undercover dus ik wist direct dat deze
celtic punk rock bende van eigen bodem voor flink wat ambiance ging zorgen. Black
Tartans speelde rechttoe rechtaan punkrock met de typische catchy zang, scherpe
riffs en rollercoaster tempos, maar dank zij de hitsige banjodeuntjes en de oppeppende
doedelzaknoten kwamen de Keltische muziekinvloeden direct naar boven. Van begin
tot eind werd er gefeest, gedronken en gedanst op de beats van de Black Tartans,
net zoals het vroeger was! Fans van Dropkick Murphys, the Rumjacks en Flogging
Molly zullen hier zeker van smullen!
En ja, voor zij die het nog niet wisten, Black Tartans is
inderdaad de reïncarnatie van de Black Tartan Clan, die in 2017 ogenschijnlijk
een punt hadden gezet achter hun toen 10-jarige carrière. Gelukkig lieten een
paar van de oude clanleden het er niet bij en zijn ze nu terug als de Black
Tartans. Een nieuwe start voor deze geliefde punkrockband, versterkt met vers
bloed en heel wat vernieuwde motivatie. Ik kijk er alvast ongeduldig naar uit
om te zien wat de Black Tartans ons zullen brengen in 2020!
[WARRANT]
De headliner van PlutoFest 2019, de Duitse speed metal
pioniers Warrant (niet te verwarren met de gelijknamige Amerikaanse glam rockband)
tonen qua stijl en carrièrepad veel gelijkenissen met bands van bij ons zoals Ostrogoth,
Killer en Acid. Een old-school metal band die aardig wat potten had gebroken in
de jaren 80 en in dit 2010 decennium een geslaagde comeback maakte.
Warrant speelde voornamelijk nummers uit hun klassieke 80s
discografie alsook diverse songs uit hun recentste plaat “Metal Bridge” uit
2014. Frontman Jörg liet het publiek flink meezingen, gitarist Michael swingde
de ene solo na de andere uit zijn instrument en drummer Thomas hield het
stevige tempo van de nummers perfect aan. Daarnaast kwam de Enforcer, de duivelse,
bijlzwaaiende mascotte van Warrant meermaals op het podium om het lemmet van
zijn wapen op de bandleden te leggen. Het was allemaal lekker old-school en
jong en oud genoot zienderogen van het Warrant festijn. Net zoals al de andere
bands voor hen stond ook Warrant met enthousiasme en oprechte dankbaarheid voor
publiek en organisatie op het podium. En ik en mijn aanwezige vrienden gingen
met een gelijkaardig tevreden gevoel huiswaarts. “Nuns have no fun, but we sure as hell had!”
[CONCLUSION]
{Na die succesvolle eerste editie zorgde het Herzeelse Jeugdhuis Pluto voor een meer dan deftig vervolg. Opnieuw stonden er zes klinkende metalnamen op de affiche en dit keer waren de bands qua stijl en nationaliteit nog een stuk veelzijdiger. Doom metal, death metal, power metal, speed metal, grindcore, punk rock, Belgisch en buitenlands. Het was er allemaal op Pluto Fest 2019! Ik en mijn Shredders kijken al uit naar deel 3!}