Metalworksfest 2019 review
-- Metalworksfest --
01/01/1970 - 01/01/1970
Stijn Daneels
[INTRODUCTION]
Review geschreven door Kevin "Loco Shredder" Van De Mergel.
Op zaterdag 30 maart 2019 was ik in Kuurne voor de derde editie
van Metalworksfest! Vorig jaar was ik daar ook aanwezig met Stijn “Metal
Shredder” en samen genoten we van een geweldige dag vol Belgische rock en metal
(onze review van de 2018 editie: http://belgianmetalshredder.be/festival_article/39)!
Dit jaar was Metal Shredder echter afwezig (hij was dat weekend op vakantie in
de B&B van zijn broer in Spanje, Casa El Corasueno https://www.casa-elcorasueno.com).
Ik had echter het geluk om met een paar trouwe vrienden op stap te gaan naar
Metalworksfest 2019 en het evenement was opnieuw voorzien van een verse affiche
bestaande uit zes topbands uit de Benelux en uit diverse metal subgenres! En
het resultaat was opnieuw om duimen en vingers van af te likken! Foto’s door Bianca
Lootens van www.Musica.be.
[LETHAL INJURY]
De eerste band op Metalworksfest 2019 was deze jonge thrash
metal band uit Oostende. Eind vorig jaar brachten Lethal Injury hun debuutplaat
Melancholia uit en die viel bij velen flink in de smaak (en ook bij ons: http://belgianmetalshredder.be/reviews/93).
Het was al even geleden dat we Lethal Injury live zagen en het was geweldig om
te zien hoe positief deze band op een paar jaar tijd geëvolueerd was. Hun
podiumpresentatie werd uitgebreid met grote banners en hun setlist (zo goed als
allemaal nummers uit het Melancholia album) liet een veel strakkere kant van de
band zien in vergelijking met hun demo uit 2015. Lethal Injury speelden met
furie en finesse in een stijl dat veel weg had van de Bay Area thrash titanen
Exodus. Strakke beats, machtige gitaarsolo’s en zanger Rambo die met een hoge,
snauwende stem alles aaneenkrijste. De band bracht ook een leuke cover van de
Pantera klassieker “Fucking Hostile” en door Lethal Injury’s 80s Bay Area stijl
kreeg dit nummer een meer klassieke thrash metal wending. Altijd fijn als een
cover met een geslaagde twist wordt gebracht. Al bij al zorgden Lethal Injury
voor een meer dan geslaagde opwarmer voor dit evenement en we kijken al
reikhalzend uit naar nog meer optredens en materiaal van deze talentvolle
gasten!
[ANWYNN]
Na het thrash geweld van Lethal Injury kwam deze
zevenkoppige symphonic metal band uit Brussel naar voren. Maar door Anwynn
enkel te definiëren onder de noemer symphonic metal zouden we hen in feite te
weinig eer aandoen. Anwynn combineerden namelijk de typische operazang en orkestrale
keyboards van bands als Nightwish met death metal growls in de stijl van Amon
Amarth en daarbij nog eens een assortiment aan scherpe riffs uit de stal van
Machine Head. En als bij wonder kwamen al deze elementen nog eens supergoed en
evenwichtig uit de verf. Bij momenten nam grombeer McBouc het voortouw, andere
keren liet zangeres Eline haar sopraanstem volop horen en regelmatig stonden ze
in duet recht tegenover elkaar. De muziek varieerde van pure symfonie naar rauw
gebeuk. Kortom, Anwynn gaf mij en de rest van het publiek een sprookjesachtig
spektakel dat zowel in licht als in duisternis ondergedompeld was. Dit jaar
brengen ze hun tweede album uit en we zullen die zeker en vast shredden!
[MOKER]
Met Moker kregen we een band van een heel ander kaliber dan
Lethal Injury of Anwynn. Deze Antwerpse brutal death metal band haalde zijn
mosterd uit bands zoals Hatebreed, Cannibal Corpse en uit ons eigen exportproduct
Aborted. Hoewel veel bands hun muziek graag de term “brutal” in hun
beschrijving zetten, verdient Moker die benaming zeker en vast! Eerst en vooral
zorgde drummer Glenn ervoor dat zijn beats als een voorhamer doorheen de zaal
beukten, de baslijnen van Kenneth zorgde voor voldoende kracht om de snoeiharde
riffs van Dirk en Michaël te ondersteunen (die laatste speelde regelmatig ook zeer
melodieuze gitaarsolo’s) en ten slotte zong frontman Ad met klaar en duidelijke
rauwheid. Alles zat bliksemsnel en retestrak ineen en het publiek ging volledig
uit z’n dak. Of zoals Ad zelf zei, “we zijn een partyband, dus iedereen gaat
bewegen!” En er werd inderdaad flink bewogen! Moker zorgde voor een brute set
en we kunnen hen van harte aanbevelen voor iedereen die houdt van een streepje
extreme muziek!
[DISTILLATOR]
Net als Lethal Injury voor hen zorgden de Nederlanders van
Distillator voor thrash metal, dit keer van een meer progressieve kant,
gelijkaardig aan bands zoals Nuclear Assault of onze eigen Evil Invaders. Vooral
de hooggierende vocalen van frontman Laurens deden veel mij denken aan die van
Joe uit Evil Invaders. Ook qua gitaarsolo’s konden deze twee prog-thrashers
zich zeker aan mekaar meten, uitgebreid en zeer technisch gitaarwerk. Dat
terzijde, speelde dit Nederlandse trio de pannen van het dak met hun
bliksemsnelle beats! Net zoals Moker voor hen beukte Distillator zich met volle
kracht op het publiek en we genoten er allemaal enorm van! Zowel de band als de
toeschouwers dansten en headbangden wild in het rond en uiteindelijk verliet de
band moe maar tevreden het podium. Veel meer hoef ik er niet over te zeggen. Net
zoals Lethal Injury is Distillator een jonge band voor iedereen die houdt van
een goeie dosis old-school thrash metal!
[CARNATION]
Hoewel deze band nog maar een kleine zes jaar bestaat hebben
Carnation intussen al een weg afgelegd om u tegen te zeggen. Tours door Europa,
Brazilië en Japan, optredens op Alcatraz Metal Fest, Graspop Metal Meeting,
Antwerp Metalfest en zelfs op de legendarische 70.000 Tons Of Metal cruise, een
platendeal bij Seasons Of Mist en meer! En nu dat ik deze band nog eens in
levende lijve kon aanschouwen daar in Kuurne kan ik alleen maar zeggen dat ze
al die lof dubbel en dik verdienen! Carnation brachten death metal dat zo uit
de klassieke kast van Death, Obituary of Cannibal Corpse kan komen. Het podium
werd verhuld in duisternis terwijl rode en paarse knipperlichten en rookpluimen
doorheen het podium spoten. Carnation hadden de poorten van de hel wagenwijd opengezet
en sleurden iedereen mee. De riffs waren vlijmscherp maar nog steeds zeer
melodieus, de drumbeats klonken snel en brutaal en frontman Simon liet zijn diepste
stembanden woest spreken doorheen zijn met bloeddoordrenkte gezicht! En zoals
het een echte demon behaagd liet hij zijn stem constant in growl modus staan,
zelfs tussen de nummers door. Hoewel Carnation officieel gezien niet de
headliner was van Metalworksfest mogen ze voor mijn part die titel gerust in de
wacht slepen. Meer dan ooit tevoren staan Carnation voor puur death metal geweld
en hels spektakel, niets meer, en zeker niets minder!
[OSTROGOTH]
Samen met bands zoals Acid en Killer maken Ostrogoth deel
uit van de eerste garde Belgische metalbands en net zoals Killer zijn Ostrogoth
nog altijd zeer actief. Eind vorig jaar zagen Metal Shredder en ik Ostrogoth
tijdens een machtige end of year show in de Crossover Music Pub in hun
thuisstad Gent en deze keer brachten ze opnieuw hun hele assortiment aan
klassieke nummers naar voren voor een uitgebreide headlineshow. Nummers uit hun
beginperiode zoals “Full Moon’s Eyes” en “Too Hot” werden afgewisseld met recenter
werk zoals “Clouds” en alles werd gebracht met de typische passie waar deze
band bekend voorstaat. Mocht je wat kennis hebben van de Belgische metalscène dan
weet je zeker en vast waar Ostrogoth voor staan, energetische old-school heavy
en power metal gelijkaardig aan de NWOBHM bands van de jaren tachtig zoals
Diamond Head, Angel Witch en Iron Maiden. En zelfs na al die jaren bieden
Ostrogoth nog steeds een heerlijke nostalgietrip waar alle metalgeneraties van
kunnen genieten! Meer moest dat niet zijn!
[CONCLUSION]
{Na een lange rock en metaldag gingen mijn maten en ik met grote voldoening naar huis. De derde editie van Metalworksfest was nogmaals een schot in de roos voor vzw Evilcat! Een mooie, ruime zaal, een goed bereikbare locatie, een gezellige, uitbundige sfeer en rock en metalbands van eigen bodem! Wat moet er nog meer zijn? Een vierde editie natuurlijk, en met een beetje geluk zal Metal Shredder dan ook aanwezig zijn.}