Unholy Congregation Part2 review
-- Unholy Congregation Part2 --
11/09/2019 - 11/10/2019
Stijn Daneels
[INTRODUCTION]
Review
geschreven door Stijn “Metal Shredder” Daneels. Foto’s door Filip De Backer.
Na een geslaagde eerste editie vond in de Qubus te
Oudenaarde de tweede editie plaats van het underground black metal festival
Unholy Congregation (9 november 2019). Hoewel ik niet aanwezig was op de eerste
editie had ik deze tweede editie spoedig op mijn agenda geplaatst. Ik heb al
jaren een appetijt voor de black metal duisternis en hoewel ik met uitzondering
van Kludde en Helheim geen enkele band op de affiche al kende, was ik er zeker
van dat dit een geweldige avond ging worden. En ik had mij niet vergist!
[ITERU]
Unholy Congregation Pt2 ging van start met deze mysterieuze
band van eigen bodem. Onder onheilspellend gezang kwam dit demonische vijftal
het podium op om mij en het publiek onder te dompelen in een helse cocktail van
doom, death en black metal. De riffs van Iteru werden gespeeld aan een typisch
traag maar dreigend doom metal tempo met sporadische black metal beats erin
verwerkt en krachtige, duivelse zang. De bandleden droegen maskers, en
pikzwarte, aan stukken gescheurde monnikskledij waardoor ze er best angstaanjagend uitzagen,
zeker wanneer ze omringd zijn in die ijsblauwe verlichting zoals toen op het
Unholy Congregation podium.
Veel informatie over deze in 2017 opgerichte band bestaat er
niet, maar hun optreden op Unholy Congregation sprak boekdelen. Iteru liet een
korte, maar krachtige indruk achter op mij, vooral vanwege de extreemduistere
sfeer die ze hadden opgewekt met hun donderende, melodische riffs, overtuigende
zang en visuele flair. In 2020 brengen ze hun eerste album uit getiteld “Into
Demise.” Ik ben zeer benieuwd!
[DOODSWENS]
De tweede band van de avond was dit piepjonge Nederlandse
black metal duo. Met duidelijke inspiraties uit het old-school black metal kamp
van bv. Darkthrone en Mayhem wist Doodswens mij en de andere aanwezige black
metal fans zeker te bekoren. Doodswens speelde trage, grauwe melodieën die ze
regelmatig afwisselden met forse blast beats. Maar wat mij het meest opviel aan
hun sound was hoe scherp hun riffs klonken, zelfs zonder bassist of extra
gitarist.
Ik ken verschillende bands die succesvol een less-is-more filosofie
toepassen en Doodswens hoort daar zeker bij. Met beukende drums, snijdende,
melodieuze riffs en krijsende zang liet dit duo weinig te wensen over.
Doodswens speelde hun old-school black metal sterk en strak, niets meer en
zeker niets minder! Momenteel hebben ze alleen een zelfgetitelde demo uit, maar
dit smaakt al naar meer!
[CRONE]
Het Duitse Crone vormde een bijzondere afwisseling op het
festival. In tegenstelling tot de doom, death, black en viking metal sounds van
de andere bands speelde Crone progressive rock. Voorzien van schone zang,
rustige, intieme melodieën en met uitgebreide gitaarsolo’s. Bij momenten
speelde Crone wat sneller en intenser en met de bloedrode podiumbelichting en
de zwarte schaduwen van de bandleden bracht ook Crone een duister kantje met
zich mee, maar het was stilistisch ver verwijderd van de andere bands op het
festival.
Hoewel Crone niet op zoveel bijval kon rekenen in vergelijking met de
andere aanwezige bands vond ik ze best wel een lekker tussendoortje tussen al
het extreme metalgeweld dat er op Unholy Congregation Pt2 werd geserveerd. Wat
kan ik zeggen? Ik heb een heel brede muzieksmaak en wie weet kan het Crone
nummertje hieronder jou ook wel smaken.
[KLUDDE]
Het Aalsterse Kludde is een band die ik eerder dit jaar al
had gezien in het kleine gezellige Gonzo muziekcafé te Ninove maar op Unholy
Congregation kregen ze een groot genoeg podium om deftig te kunnen schitteren.
De baszware, razendsnelle en krachtige beats, gierende gitaarsolo’s en
snauwende zang van Kludde galmden door de Qubus en het publiek ging volledig
uit de bol terwijl de belichting als bliksemschichten door de zaal ging. Nooit
gedacht dat het Oilsjters dialect zo brutaal kon klinken!
2019 was een goed jaar voor Kludde met diverse welgevulde optredens
en een nieuw album getiteld “In de Kwelm” op zak! Hoewel Kludde voor het
merendeel van dit decennium zo goed als dood was, staat deze Aalsterse
watergeest sinds 2018 terug op zijn poten en sterker dan ooit.
[BEZWERING]
Uit de duistere krochten van Nederland kwam Bezwering. Nederlandstalige
black metal (en man, onze moedertaal past daar zo goed in) waar de snelle,
scherpe riffs en rauwe zang van gitarist Plaag werden afgewisseld met trage, symfonische
stukken ondersteund door de schone, loeiende gezang van frontman Alfschijn. Zo
wist Bezwering te zorgen voor een flinke dynamische veelzijdigheid. Voeg
daarbij de grote visuele flair (vooral frontman Alfschijn was een hyperactief
showbeest) en ik was snel verkocht!
Net zoals Iteru voor hen is ook Bezwering een band waar veel
mysterie rondhangt. Wat ik kan zeggen over de band, is dat Bezwering de
reïncarnatie is van de geliefde band Wederganger en dat dit optreden op Unholy
Congregation hun debuutshow was. Wel goed gedaan,
duivelsgebroed, jullie hebben
een zeer positieve indruk op mij gelaten en ik maak mijn Shredderklauwen nu al
scherp! Sinds hun optreden op Unholy Congregation hebben ze een demo uit
genaamd “Voortekenen” en ik teken alvast voor meer!
[DJEVEL]
Na het abstracte optreden van Bezwering was het tijd voor het
Noorse Djevel om de black metal wijzer terug volledig richting old-school te
draaien. Onder de glasheldere, knarsende vocalen van frontman Mannevond galoppeerde
de melodieuze sound van Djevel doorheen de zaal. Veel meer woorden heb ik niet
nodig om Djevel te omschrijven, als je fan bent van acts zoals Taake of
Necrophobic dan is deze band een dikke aanrader!
Als de eerste van de 3 Noorse bands die speciaal naar
Oudenaarde waren overvlogen voor dit festival, zorgde Djevel voor een
old-school black metal optreden in elke zin van het woord. Zwart-witte schmink,
ijsblauwe podiumbelichting en klassieke Noorse black metal die alle nodige
vakjes aanvinkt. Meer moet dat niet zijn.
[HELHEIM]
De tweede Noorse band van Unholy Congregtation Pt2, Helheim
speelde een lange, epische set van Viking metal. Nu, dit zijn niet de nobele, oppeppende
deuntjes van acts zoals Amon Amarth, verre van! Met de riffs van Helheim klinkt
een Vikinginval meer als een dreigende, haast kwaadaardige invasie met bloed,
moord en brand! De beats zinderen lang en krachtig doorheen de Qubus met
regelmatig een mooie gitaarsolo erbij en de stemmen van V'gandr en H'grimnir klonken zwaar, bij momenten huilend en bij andere momenten brullend. Voeg
daarbij de projector die beelden toonde van besneeuwde landschappen en
marcherende Vikings en je had een machtig audiovisueel spektakel. Ik voelde mij
spoedig wegdromen in de besneeuwde, duistere Vikingwereld van Helheim en
voordat ik het wist, rondde ze de show af en was ik terug met beide voeten op
de Oudenaardse grond.
Met hun epische optreden was Helheim voor mij de officieuze hoofdact van
Unholy Congregation Pt2. Ben je fan van Bathory of van black metal in een
Vikingjasje dan zijn deze Noormannen meer dan het checken waard!
[VEMOD]
De headliner van Unholy Congregtation Pt2, Vemod speelde een
aparte mix van black metal met psychedelische en experimentele invloeden. De
brute black metal stukken werden op tijd en stond afgewisseld met rustige, instrumentale
gedeelten en in combinatie met de sterrenhemel op de projector zorgde dit voor
een dromerige, sporadisch nachtmerrieachtige sfeer. Soms combineerde Vemod
rauwe black metal vocalen met ontspannen riffs en dat zorgde voor een mooi
contrast.
Ik geef toe, na de machtige shows van eerdere bands zoals
Bezwering en Helheim voelde Vemod voor mij eerder als een afkoeling aan. Niet
dat het veel meer uitmaakte, ik wist allang dat dit een heel geslaagde avond
was voor mij, de rest van het publiek, de bands en de organisatie!
[CONCLUSION]
{De tweede editie van Unholy Congregation was een waar schot in de roos voor de organisatie, bands en uiteraard ook voor mij en de andere aanwezigen. Filip en zijn team wisten opnieuw een gevarieerd festival op te zetten waar alle liefhebbers van duistere muziek aan hun trekken kwamen. Het black metal subgenre biedt veel meer dan alleen wat schurende riffs en onverstaanbaar gekrijs en de bands op Unholy Congregation Pt2 waren daar een perfect bewijs van. Hoewel Noorwegen nog steeds het black metal land bij uitstek blijft, hebben wij in de Benelux ook flink wat duisternis te bieden. Op naar Part 3 en die vindt plaats op 14 november 2020, terug in de Qubus!}