Metal For The Lost 2019 review
-- Metal For The Lost 2019 --
01/01/1970 - 01/01/1970
Stijn Daneels
[INTRODUCTION]
Review geschreven door Stijn “Metal Shredder” Daneels en
foto’s door Franky Schutz.
Op zaterdag 21 september 2019 vond in de Verlichte Geest in
Roeselare de tweede editie plaats van Metal For The Lost. Dit liefdadigheidsevenement
is toegewijd aan de armen en daklozen in België. De eerste editie van Metal For
The Lost werd volledig georganiseerd door Metal Fun (mijn review: http://belgianmetalshredder.be/festival_article/45)
maar voor deze tweede editie hebben wij van Belgian Metal Shredder meegewerkt
om de affiche op te stellen en het evenement actief te promoten. En het
eindresultaat kan je hier lezen!
[REJECTED]
Metal For The Lost 2019 ging van start met deze piepjonge Oost-Vlaamse
metalband. Qua inspiraties vermeldt deze band ondermeer Korn, Powerstroke en Pro-pain
en dat is een best accurate omschrijving van de sound van Rejected. Woeste
zang, stevige drumbeats en scherpe gitaren met veel distortion erin verwerkt.
Vooral de zware gitaarlijnen, aangespekt met een royale hoeveelheid aan bas vielen
flink in de smaak bij mij en zanger Glenn wist de agressieve teksten helder en
overtuigend te brengen.
De huidige songs van Rejected misten her en der nog wat
tempo, strakheid en finesse, maar ik had toch mooi genoten van het materiaal
dat ze in dit vroege stadium al naar voren brachten. Zeker te pruimen als je
houdt van groove metal uit de 1990s of 2000s. Veel meer heb ik niet te zeggen
over Rejected, behalve dat je hieronder 20 minuten van Rejected actie kan zien!
[ALBERT'S BASTARDS]
Deze West-Vlaamse hardrockband was van een heel ander
kaliber dan het eerdere Rejected. Terwijl laatstgenoemde zich vooral richtte op
zware riffs en agressieve zang kwamen Albert’s Bastards met een snellere en
opgewektere sound naar voren die veel deed denken aan bands zoals Motörhead,
AC/DC en Mötley Crüe. Pure party rock n’ roll dus! En de stem van frontman
Steve klonk gelijkaardig aan die van Bon Scott, met die typische ondeugendheid
en charme. Maar wat ik vooral geweldig vond aan Albert’s Bastards waren de
diverse gitaarsolo’s van Steve en zijn collega Kevin. Beide mannen lieten
uitgebreide solo’s los op het publiek met als persoonlijk hoogtepunt het moment
dat Steve in het publiek sprong en vandaar in gitaarduel ging met Kevin. Het
zorgde voor een geweldige dynamiek en ik hoop dat ze dit nog vaker gaan doen.
Twee dagen geleden deden Albert’s Bastards een releaseshow in
hun thuisstad Oostende om hun nieuwe album te vieren genaamd “Wine, Women &
Song!” Ik was er dan wel niet bij, maar ik ben er zeker van dat die show, net
zoals hun optreden op Metal For The Lost, een King Size rockfeestje moest
geweest zijn!
[IRONBORN]
Een band die ik al enkele jaren volg, Ironborn ontstond als
old-school metal coverband totdat ze in 2017 hun debuut EP met 6 eigen nummers
op de wereld loslieten. Een plaatje dat ik met duim en vingers heb afgelikt
(mijn review: http://belgianmetalshredder.be/reviews/64).
Ironborn is een band die naar mijn mening weinig inleiding nodig heeft. De
meeste metalheads onder ons hebben op zijn minst een appetijt voor klassieke
metalbands zoals Iron Maiden, Judas Priest, Slayer, Metallica, Pantera, Dio en
zoveel andere legendarische acts en daarom kan Ironborn menig metalhead zeker
en vast bekoren. Hun muziek varieert van snelle thrashers zoals “The Curse” naar
meezingers zoals “Never Again” en groovy nummers zoals “Drifting Away.” Qua
covers beperkte team Ironborn zich tot hun standaardcover van het Iron Maiden
nummer “Wicker Man” maar persoonlijk hoop ik dat ze op een goede dag alle
covers weglaten en een hele show (ongeacht als headliner of niet) kunnen vullen
met eigen werk. Want dat is net de reden waarom ik zo geniet van Ironborn. Hun
muziek biedt nostalgie naar de legendarische metalbands van weleer, maar ze presenteren
het met een grote eigen identiteit.
Het zal intussen wel duidelijk voor jullie zijn, Ironborn is
een persoonlijke favoriet van mij en ik ben trots dat ik deze band naar Metal
For The Lost 2019 heb kunnen lokken. De Ironborn vuist beukt intussen steeds
harder door en onlangs hebben ze een nieuwe single en videoclip uitgebracht
getiteld “Into Darkness.” Geniet ervan!
[CHALICE]
Een jaar geleden leerde ik Chalice kennen via mijn maten van
Hard Life Promotion en shredde ik hun veelgeprezen album “Ashes of Hope” (mijn
review: http://belgianmetalshredder.be/reviews/86).
Kort daarna zag ik een subliem optreden van Chalice in Jeugdhuis Asgaard en was
ik nog meer verkocht! De snoeiende doch catchy gitaarmelodieën, de knallende
drumbeats en de rauwe vocalen van zanger Pieter, die naar goede gewoonte
verkleed was in een bebloed wit hemd met bijhorende stropdas en een koord rond
zijn nek. Zijn look deed mij veel denken aan Leatherface, de bloeddorstige psychopaat
uit de Texas Chainsaw Massacre horrorfilms. In feite wekte het hele Chalice
optreden een classic monster en slasher horror sfeertje op. Duister, dreigend
en bij momenten zelfs intimiderend. Chalice switchte vlot tussen trage
melodische death metal stukken en snelle, ruige thrash en Pieter zong
afwisselend in death metal grunt, black metal shriek en schone, doch tragische
zang.
Net zoals Ironborn voor hen is ook Chalice een band die
nostalgie combineert met eigen karakter. Old-school death metal gekruid met
flink wat visuele flair en een frontman die met gemak de show steelt. Chalice
was samen met Ironborn de twee bands die ikzelf had geboekt voor Metal For The
Lost 2019 en gezien de grote menige en ambiance die er tijdens beide optredens
doorheen de Verlichte Geest ging geloof ik dat ik een zeer goede keuze heb
gemaakt. Maar je hoeft mij niet te geloven, beste lezer, de “Eternal Sleep” van
Chalice zal je wel overtuigen.
[LETHAL INJURY]
De headliner van Metal For The Lost 2019, een band die in
hun debuutjaar 2015 zeer snel een supporting slot wist te strikken voor een
plaatselijk Anthrax optreden en als je houdt van San Francisco Bay Area thrash (en
in het bijzonder Exodus) dan zal Lethal Injury direct familiair in de oren
klinken. Met gierende zang, bliksemsnelle beats, epische solo’s en vlijmscherpe
riffs werd de Verlichte Geest terug naar 1986 geworpen. Lethal Injury moest
tijdens Metal For The Lost 2019 het echter stellen met slechts 1 gitarist,
omdat tweede gitarist Jonjo had moeten afzeggen wegens ziekte. Toch hoedje af
voor de band dat ze, ondanks de ontbrekende gitaarversterking, nog steeds een
meer dan aangename show konden brengen. Enig minpuntje vond ik dat ze nog
steeds een cover deden van de Pantera klassieker “Walk.” Nu, begrijp me niet
verkeerd, ik ben ook verzot van dat nummer, maar ik wou liever dat Lethal Injury
nog een extra song had gespeeld uit hun machtige debuutalbum “Melancholia.”
(mijn review: http://belgianmetalshredder.be/reviews/93).
Gelukkig eindigden ze de show met het heerlijke, naar black metal ruikende “Veiled
Woman of the Black” waarmee ze ook het eerdergenoemde album hadden afgerond.
Dat gezegd zijnde, was Lethal Injury nog steeds een plezier
om te bekijken en een mooie afsluiter van Metal For The Lost 2019. De band is
intussen bezig met nieuw materiaal en ik ben benieuwd hoe deze Ostend Bay Area
thrash zal evolueren. Maar in de tussentijd is hier een “Suicidal Call."
[CONCLUSION]
{Metal For The Lost 2019 werd een groot succes (zeker in
vergelijking met de eerste editie) en we wisten 400 euro in te zamelen voor het
goede doel. De avond was gevuld met ambiance van begin tot eind en wij van
Belgian Metal Shredder en Metal Fun zijn eeuwig dankbaar aan alle bands,
sponsors en aanwezigen voor hun steun bij dit nobele festival. Metal Fun en wij
gaan binnenkort rond de tafel zitten voor een vervolg, dus houd ons zeker in de
gaten! En vooral, check zeker de vijf machtige bands die wij op deze affiche
hadden gezet. Ze vertegenwoordigen, elk op hun eigen manier, de pracht en
veelzijdigheid van de Belgische metalscène! Ik groet je!
