Blender Undercover 2019 Dag 1 review
-- Blender Undercover 2019 --
09/06/2019 - 09/08/2019
Stijn Daneels
[INTRODUCTION]
Review geschreven door Stijn “Metal Shredder” Daneels.
Met het zomerfestivalseizoen achter de rug staat er alweer
een druk najaar op de agenda voor mij en de rest van Belgian Metal Shredder! En
dat drukke najaar ging officieel van start met het tweedaagse Blender
Undercover festival in Aalst (vrijdag 6 en zaterdag 7 september 2019). Ik werd
door de festivalorganisatie persoonlijk uitgenodigd om beide dagen te bespreken
en met de grote en gevarieerde rock- en metalaffiche die ze hadden samengesteld
was de keuze snel gemaakt! Ik nam snel een dag verlof op het werk en ondanks
het spitsverkeer van die vrijdagnamiddag wist ik toch net op tijd te arriveren
in de Pupillensite aan de Graanmarkt in hartje Aalst om het begin van de eerste
band te bewonderen.
Foto’s door Chris Bosseloo van CAB Photography.
[SOLITUDE WITHIN]
Mijn eerste kennismaking met Solitude Within was via hun
smakelijke debuutalbum uit 2017 genaamd, “Disappear,” dat ik ontvangen had via
mijn Nederlandse maatjes van Hard Life Promotion. (lees mijn review van die
plaat hier: http://belgianmetalshredder.be/reviews/72).
Sindsdien heb ik de band al meermaals live gezien en zijn ze er steeds maar op
vooruit gegaan. En Blender Undercover vormde zeker geen uitzondering. Het Solitude
Within team stond kalm en zelfverzekerd op het podium en speelden naar goede
gewoonte de intieme symphonic metal nummers van hun debuutplaat. Ikzelf heb die
tracks intussen al vaak genoeg gehoord, maar nu zag ik de band voor het eerst
in openlucht op klaarlichte dag en hierdoor was de sfeer toch heel wat anders. De
eerdere keren had ik ze steeds zien spelen in een donkere zaal versierd met lantaarns
en kaarslichten en dat paste toch beter bij de donkere, symfonische songs van deze
band.
Dat gezegd zijnde, blijft Solitude Within nog steeds een
jonge, sterke band die met weinig bombast toch machtige symphonic metal kan
spelen. De catchy hoge zang, de scherpe gitaren en de samples die stevig de
sfeer inzetten in het begin van de nummers. Solitude Within vormde een perfecte
opwarmer voor de andere bands die op de festivalaffiche stonden!
[MY DILIGENCE]
Deze Brusselse band was tot op de dag van het festival zelf
een volkomen onbekende artiest voor mij maar het duurde niet lang vooraleer ik
volledig verknocht raakte aan hun experimentele rockgeluid. Op hun Facebook
pagina beschrijft My Diligence zich als heavy psych stoner en dat lijkt mij wel
een voldoende accurate omschrijving. En een ander woord om de sound van My
Diligence te omschrijven is loeihard (in de aangename zin van het woord)! Zelfs
zonder live bas gingen de beats van My Diligence letterlijk en figuurlijk door
merg en been! Misschien was dat heftige geluid te danken aan de beukende
gitaren en drums gecombineerd met de vintage Moog synthesizer, maar het was in
ieder geval een uiterst efficiënt muziekarsenaal!
De muziek galmde doorheen het festivalplein en My Diligence
verspilde geen tijd met speeches tussen de nummers door. Ze lieten hun hard
doorklinkende doch aardig meditatieve sound het volledige werk doen. Deuntjes
om bij momenten gewoon van te genieten met een pint in de hand en om stevig op
te headbangen op andere momenten. Voor mij was My Diligence een van de grote
ontdekkingen op Blender Undercover en daarom twijfelde ik geen seconde om een
week later een nummer van My Diligence te draaien op mijn radioprogramma
BELGIAN METAL SHREDDER ON AIR! En het nummertje dat ik in die specifieke
aflevering gebruikte kan je hieronder beluisteren!
[BLACK TARTANS]
Eind 2016 maakte ik kennis met de Black Tartan Clan tijdens
de toen vierde editie van het Black-Out Bash festival te Geraardsbergen. Ik
herinnerde mij nog goed de heerlijke ambiance die deze Keltische punk rock band
naar voren bracht en hoe de klassieke rockinstrumenten perfect werden aangevuld
met banjo en doedelzak. Het was dan ook enorm jammer toen amper 1 jaar later de
band officieel een punt zette achter hun 10-jarige bestaan. Maar nog 1 jaar
verder en de band was herboren als de Black Tartans met een mix van BTC
veteranen en nieuw bloed, waardoor de huidige line-up uit maar liefst 7 leden
bestaat. 2 daarvan zijn zangers.
En dank zij die uitgebreide en frisse bezetting klonken de
Black Tartans uitermate energiek en dynamisch. Voor de BLC fans van weleer was
het een blij weerzien met een topper uit de Belgische punkwereld en voor
diegenen die de originele Black Tartan incarnatie nooit gekend hadden werd er
een heus Keltisch volksfeest gehouden dat gemakkelijk deed denken aan klassieke
Celtic bands zoals the Dropkick Murphys, the Rumjacks en Flogging Molly. Qua
materiaal legde de band vooral de focus op het materiaal dat ze in het post-BTC
tijdperk geschreven hebben, zoals het recent gepubliceerde “Never Stop” alsook
covers van de nummers “Take Me Home, Country Road” van John Denver en het
ultieme meezingnummer “Bro Hymn” van Pennywise! Toegegeven, ik hoop dat ze
spoedig meer eigen materiaal uitbrengen, maar wat ik op Blender Undercover zag
smaakte zeker en vast naar meer! Het was de Black Tartan Clan van weleer, maar
dit keer nog groter en energieker dan ooit tevoren!
[BARK]
Enkele jaren geleden sloeg ik een praatje met Franky DSVD en
hij raadde mij enkele bands aan zoals King Hiss, Knives To A Gunfight en het
Antwerpse BARK. Toen BARK kwam aanzetten op Blender Undercover was ik, net
zoals bij de twee andere eerdergenoemde bands, vrijwel direct verkocht. De band
bracht een rauwe doch melodieuze sound naar voren dat mij zeer deed denken aan
de groove metalbands van de jaren 90 zoals Pantera, Lamb of God en Machine
Head. De gitaarriffs waren traag en bikkelhard en de drums gingen als
mokerslagen doorheen het binnenplein. En met de rauwe stem van zanger Ron die
ondanks zijn fysiek kleine gestalte eruitzag als een waar roofdier op het
podium was het old-school groove pakket compleet!
Voor mij was het BARK optreden een van de absolute hoogtepunten
op deze editie van Blender Undercover! Met behulp van slechts de meest essentiële
metal materialen vuurden deze vijf Antwerpse honden hun rabiës gevulde beats af
op mij en de rest van publiek en ik genoot elke seconde van de rauwe kracht die
uit deze vijfling voortvloeide! Ik kijk er nu al naar uit om hun terug te
ontmoeten op het Zingem Beeft festival op zaterdag 16 november a.s. En daar ga
ik die hondsdolheid eens flink shredden!
[YOUR HIGHNESS]
De voorlaatste band van de eerste Blender Undercover dag was
deze Antwerpse stoner rockband. In vergelijking met hun stadgenoten genaamd
BARK die net voor hen een ware ravage achterlieten op het podium, legde de Your
Highness bende veel meer nadruk op melodie vergezeld van rauwe zang terwijl
BARK net het omgekeerde deed. Niet dat de ene band moest onderdoen voor de
andere, beide bands speelden met gelijkaardige vurigheid en lieten elk op hun
eigen manier het Blender publiek volop genieten.
De bluesachtige melodieuze sound van Your Highness zorgde
voor een fijne afkoeling van het groove metal geweld van BARK en ik genoot
vooral van het prachtige duo gitaarwerk dat werd afgewisseld met snelle en ruige
beats. Veel meer heb ik er niet meer over te zeggen, behalve dat Your Highness voor
ieder wat wils bood en een stabiele brug bouwde tussen het eerder genoemde BARK
en de headliner die na hen het podium betrad!
[RED ZEBRA]
Een veteraan in de Belgische punkrockwereld die een paar
jaar geleden als herboren terug op de planken stond. Red Zebra zorgde voor een
grote dosis nostalgie en hoewel ik, net zoals zoveel andere muziekliefhebbers, alleen
maar hun iconische nummer “I Can’t Live In A Living Room” kende, vielen hun
andere songs ook heel snel in de smaak bij mij. Nummers zoals “Agent Orange,” “Man
Comes From Ape,” “Polar Club” en “Graveyard Shuffle” waren eveneens eenvoudige
doch erg catchy deuntjes. De stem van zanger Peter klonk glashelder en hij
zorgde eveneens voor een flinke dosis humor en kleur. Zo kwam hij het podium op
in een lange regenjas en Uncle Sam hoed (verwijzend naar het “Mr. President”
nummer) en droeg hij daaronder een shirt met daarop een bekende quote van de
Franse filosoof Albert Camus.
Al bij al vond ik het een grote eer om deze legendarische
punkrockband van eigen bodem live te mogen aanschouwen. Ondanks dat de band
intussen al 40 jaar bestaat werkten Peter en zijn kornuiten zich vol jeugdig
enthousiasme en levenslust doorheen hun uitgebreide en kleurrijke show. Red
Zebra kon perfect z’n mannetje staan tussen al dat jong geweld dat voor hen op
het podium stond en ik hoop ze spoedig nog eens te zien. Maar laten we in de
tussentijd nog wat genieten van hun oerklassieker!