Egmont Rock 2019 review
-- Egmont Rock --
06/09/2019 - 06/10/2019
Stijn Daneels
[INTRODUCTION]
Review geschreven door Stijn "Metal Shredder" Daneels.
Op zondag 9 juni, te midden van de jaarlijkse Sinksenfoor,
vond in het Egmontpark van Zottegem de tweede editie van Egmont Rock plaats. In
tegenstelling tot de eerste editie die vorig jaar op hetzelfde terrein
plaatsvond, was dit keer de inkom betalend en de voornaamste reden daarvoor was
omdat niemand minder dan Channel Zero als headliner gepland stond. Daarnaast
werd de bar en catering verder uitgebreid en werd het terrein voorzien van een
zalig openluchtterras middenin het park! Een serieuze upgrade tegenover de
vorige editie dus! En met de teams van zowel het More Blues Festival als vzw
Let It Happen achter de knoppen, toog en schermen wist ik dat ik mijn vrienden
en ik een geweldige metalzondag gingen beleven!
Foto’s door Elien Swinnen. Bekijk zeker haar portfolio’s op https://www.elienswinnen.com.
[RAYVOX]
Als opener op Egmont Rock kwam het piepjonge Rayvox naar
voren. Een band die pop rock mixte met een sensueel blues kantje. En dat blues
kantje werd nog meer versterkt door Emmely haar zwoele zang en expressiviteit
op het podium. Haar mannelijke collega’s hielden het eerder stijf en bescheiden
en dat was jammer, want met wat extra levendigheid zou de volledige band beter
uit de verf gekomen zijn.
Dat gezegd zijnde, vond ik Rayvox een aangename opener. Hun
nummers waren kort en bondig en het ene nummer klonk wat heftiger dan het
andere, waardoor er wat variatie in het geheel zat. En ze maakten gretig
gebruik van de podiumverlichting om de stomende sfeer van hun nummers nog beter
in de verf te zetten. Al bij al was Rayvox een rustige band in vergelijking met
de meeste andere artiesten op de affiche, maar de relaxte charme en sfeer van
deze band is zeker geschikt om rustig van te genieten met een pint, glas wijn,
whisky of ander stevig drankje in je handen. Ik ga ze zeker en vast nog
shredden in de toekomst!
[HAMMERAMP]
Een jaar geleden stond Hammeramp op Rock Balegem en lieten
ze zien dat ze een fatsoenlijk podium waardig zijn en Egmont Rock vormde daar
geen uitzondering op. Qua stijl kan ik deze jonge band uit de streek van Brakel
en Zottegem het best omschrijven als klassieke heavy metal met punk rock zang
en ritmes. In feite een feeling dat mij deed denken aan de 70s en 80s speed
metal van Motörhead en bij momenten ook aan de 90s groove metal van Pantera.
Hammeramp hield zich niet in om vurig te headbangen op hun beukende deuntjes en
waarom ook niet. Hun sound is strak en to the point met de nodige rock n’ roll pit,
krachtige drumbeats en mooie gitaarsolo’s. Hammer down indeed!
In hun prille beginperiode was Hammeramp een coverband maar
ik vind het altijd geweldig wanneer zo’n band voorbij dat stadium evolueert en
hun eigen nummers en stijl ontwikkelen. En datzelfde verhaal geldt eveneens
voor de twee volgende bands op de Egmont Rock affiche.
[IRONBORN]
Sinds 2015 is Ironborn altijd al een favoriet geweest van
mij en het Zottegemse publiek heeft mijn enthousiasme voor deze Waregemse/Zottegemse
band altijd al gedeeld. In die tijd speelde Ironborn alleen maar covers uit de
stal van de metallegendes uit de jaren 80 en 90 maar het duurde niet lang
voordat ze hun eigen werk begonnen voor te stellen. Een zalige old-school metal
sound die zo deed terugdenken aan bands zoals Motörhead, Iron Maiden en de Big
4 van de thrash metal. Snel en rauw materiaal zoals “The Curse” werd
afgewisseld met intieme nummers zoals hun recentste single “1568” en meezingers
zoals “Never Again.” Qua covers gaf Ironborn tijdens Egmont Rock alleen hun
versie van de Metallica klassieker “Creeping Death” als knipoog naar de
coverband Magnetica die later die avond het podium ging betreden.
Naar goede gewoonte schitterde Ironborn op het podium en
lieten ze hun speelplezier duidelijk merken aan het publiek dat naar zelfde
goede gewoonte volop meedeed aan de feestvreugde. Herkenbare, klassieke metal,
maar toch met een eigen karakter! Nu zit ik echter wel te popelen op een album!
Hun zelfgetitelde EP uit 2017 viel bij mij enorm in de smaak alsook hun “1568”
single van vorig jaar. Ironborn liet tijdens Egmont Rock al een aantal nog
onuitgegeven nummers horen en ik smacht naar meer!
[70'S TUSH]
Net zoals Hammeramp en Ironborn begon ook het Gentse 70’s
Tush als een zuivere coverband en ook zij hadden spoedig hun eigen identiteit
ontwikkeld. Zoals de naam van de band al verklapt, stond 70’s Tush garant voor
de blues en psychedelische rock van de 70s. Rustgevende zang, uitgebreide
gitaarsolo’s, Deep Purple achtige keyboards en de zachte podiumverlichting die
zorgde voor witte fonkelende sterretjes op het podium en op de vloer in de
zaal. Dat alles zorgde voor een dromerige sfeer in de Egmont Rock tent en ik
genoot er enorm van. De band bracht gekende nummers naar voren zoals het
legendarische nummer “Hurt” (oorspronkelijk geschreven door Nine Inch Nails
maar bij het grote publiek vooral bekend door de Johnny Cash versie) dat bij mij
toch een kippenvelmoment bezorgde. Maar 70’s Tush voegde regelmatig een aantal
zelfgeschreven riffs toe aan die bekende nummers. Een leuke twist zonder het
originele werk oneer aan te doen, integendeel!
Qua agressie en intensiteit was 70’s Tush eerder een
afkoeling tegenover de twee vorige bands op de Egmont Rock affiche maar ze
zorgden voor een zeer leuke blues 'n' psychedelic afwisseling! En het gaspedaal werd uitermate hard ingedrukt
bij de volgende twee bands!
[MAGNETICA]
Een week na Egmont Rock was ik aanwezig in het Koning
Boudewijnstadion voor Metallica dus het optreden van deze coverband was een
meer dan deftig voorsmaakje. Magnetica focuste zich voornamelijk op songs uit
de eerste 5 Metallica platen (uiteraard!) en bracht zo goed als alle klassiekers
naar voren zoals “Master Of Puppets,” “For Whom The Bell Tolls,” “The Four
Horsemen” en “Enter Sandman.” En dit alles afgeroomd met heel veel vuur! Fight
Fire With Fire!
Magnetica was de enige pure coverband op de Egmont Rock
affiche en speelde het iconische Metallica materiaal zonder extra toeters of
bellen. En als groot Metallica fan hoefde dat voor mij niet anders te zijn! Veel
meer hoef ik in feite niet over het Magnetica optreden te vertellen, jullie
kennen allemaal wel minstens een paar Metallica nummers en Magnetica bracht dat
alom bekende werk met de nodige kracht en finesse zoals het ook hoort te zijn
wanneer je jezelf Through The Never waagt! Mission Metallica accomplished!
[CHANNEL ZERO]
De clichéterm “de tent daverde op z’n grondvesten” wordt
regelmatig in de mond genomen, maar in het geval van Channel Zero op Egmont
Rock was dat statement volledig correct. Vanaf de eerste noot van het eerste
nummer “Suck My Energy” kwamen Franky DSVD en zijn kornuiten als een ware
pletwals aanzetten. De sfeer was direct goed ingezet en vooral Franky DSVD liet
zijn charisma, energie en autoriteit vanaf de eerste seconde tellen. Qua songs
zorgde deze oerband voor een uitgebreide setlist die bestond uit oud gekend
materiaal zoals “Help,” “Bad To The Bone” en uiteraard “Black Fuel” alsook uit
recentere nummers zoals “Exit Humanity,” ”Hot Summer” en “Dark Passenger.”
Channel Zero had hun titel van headliner op Egmont Rock meer
dan eer aangebracht. In een volle tent lieten ze het ene vuursalvo
achter het andere los en lieten ze geen enkele spaander heel. Het publiek ging
van begin tot eind uit de bol met moshpits, crowdsurfers en een heuse wall of
death om het allemaal af te ronden! Franky liet zijn liefde voor zijn thuisstad
overduidelijk blijken (met ondermeer een shout-out naar voetbalploeg KSV
Sottegem) en gitaristen Christophe en Mike leenden allebei hun gitaar uit aan
een kind in het publiek (met als absoluut gloriemoment een jongen die spontaan de
openingsdeun van de Pantera klassieker “Walk” vlekkeloos uit zijn geleende
gitaar speelde). En als kers op de taart trakteerde de band het publiek
spontaan op Jack Daniel’s en ander alcoholisch lekkers! Kortom, het Channel
Zero optreden was een waar feest voor iedereen aanwezig en een sublieme
afsluiter van een subliem festival!
[CONCLUSION]
{
Direct na het Channel Zero optreden kwamen organisatoren
Filip Morre en Dennis Aspeele het podium op om trots te verkondigen dat deze
tweede editie van Egmont Rock een groot succes was en ik was daar direct mee
akkoord! Met een gevarieerde affiche, aangename locatie, frisse drank (ik hield
vooral van het naar bosvruchten smakende Turbeau Noir bier) en tonnen sfeer en
ambiance van begin tot eind kijk ik nu al reikhalzend uit naar de volgende
editie.
Egmont Rock is een evenement voor rockers van alle
leeftijden, geslachten en smaken. Dennis zijn geliefde Rock Balegem festival
bestaat dan wel niet meer, maar met Egmont Rock hebben hij en partner in crime
Filip toch een meer dan geslaagde spirituele opvolger in handen! Hier is de
promovideo die ze in gemaakt hebben voor het evenement, ontwikkeld in samenwerking met Havik Media!
}