WOA Metal Battle Belgium 2019 semi-finals Roeselare review
-- Wacken Metal Battle Belgium --
01/01/1970 - 01/01/1970
Stijn Daneels
[INTRODUCTION]
Op zaterdag 2 maart 2019 vond de tweede halve finale plaats van de Wacken Metal Battle Belgium 2019. Dit keer in de Verlichte Geest in Roeselare, een vertrouwde plek zowel voor mij als voor de Metal Battle organisatie! Zes bands stonden klaar om het beste van zichzelf te geven en om mij en de andere aanwezigen te overtuigen van hun kunsten. En ik zeg nu al dat ik zeer tevreden ben over elke aanwezige band die avond. Genoeg geklets, tijd voor geshred! Foto’s door Dirk Baelen van Pixashoot.[SOUL GRIP]
De eerste kandidaat in Roeselare was de Gentse post black
metal band Soul Grip. De band viel direct op tussen de andere aanwezige deelnemers
vanwege hun mix van lange instrumentale post metal stukken, black metal riffs,
bloedrode podiumbelichting en frontman Nathan die met ontbloot en rijkelijk getatoeëerd
bovenlijf de longen uit zijn lijf krijste. De duistere, morbide sfeer die Soul
Grip wilde opbouwen was zeer snel gezet en hield zich vol doorheen de hele set.
Hoewel de band zeer bekwaam speelde, voelde ik dat deze band eerder zou passen
op een post-metal festival zoals Dunk!Festival dan op de WOA Metal Battle. Hun
stijl is abstract, traag opbouwend en heeft tijd nodig om te verteren. Persoonlijk
verkies ik voor de WOA Metal Battle een band die sneller to the point gaat en
die iets meer straightforward metal is. Dat gezegd zijnde, is Soul Grip zeker
een band om in de gaten te houden. Hier is een van hun nummertjes!
[THE CURSE OF MILLHAVEN]
In 2015 kwam ik deze gasten uit Ieper voor het eerst tegen
en door de jaren heen heb ik de band zien evolueren van een solide death metal
band tot een ware death metal knaller! En tijdens hun korte maar uiterst
krachtige optreden in Roeselare werd dat old-school death metal geknal nogmaals
bevestigd. Wat mij direct opviel aan hun show (en dat je ook kan horen in het
nummer hieronder) waren de extreem strakke ritmesecties! Als een echte
voorhamer sloeg deze band alles aan diggelen en gecombineerd met de uitgebreide
gitaarsolo’s en zanger Jasper wiens barbaars rauwe stem perfect samenviel met
de mokerslaande drumbeats wisten The Curse Of Millhaven mij en de vakjury snel
te overtuigen om hun naar de finale te sturen. Meer hoef ik in feite niet te
vertellen over deze intussen sterk gevestigde death metal band behalve dat ze een
serieuze kans maken op winst tijdens de finale in Zingem op aanstaande zaterdag 25 mei!
[SPITFIRE]
De derde band op deze halve finale was de Antwerpse groove
rock band Spitfire. Als je fan bent van de VTM-reeks Crimiclowns dan zal je de
muziek van deze band zeker en vast herkennen! Hoewel ik persoonlijk niet
verwacht had dat ze tot in de halve finale gingen geraken (vooral vanwege het
feit dat ik liever een meer metalgerichte band naar Wacken wens te sturen) was
ik toch blij dat ik deze band heb mogen aanschouwen. Spitfire speelden een
strakke set van stevige headbang nummers en je zag overduidelijk dat de band met
veel plezier op het podium stond. Misschien waren ze al bewust van het feit dat
ze geen kans maakten tegenover de andere, meer metalgerichte bands die avond en
ze daarom besloten om er een puur rockfeestje van te maken. Er werd gedanst,
gefeest en gebruld en op het einde sprongen zanger/gitarist Rory en bassist
Luca spontaan van het podium en landden ze precies tussen mij in als een soort Shredder
Sandwich. Heel grappig! De stijl van Spitfire is niet origineel (in feite kon
je geen enkele band die avond echt origineel noemen) maar dat hoefde niet. Deze
band zorgde voor een halfuurtje jeugdige rock n’ roll dat met echte passie naar
voren werd gebracht! Een trio jonge artiesten die ik zeker in het oog ga
houden!
[PROJECT MANHATTAN]
Na het uiterst toffe Spitfire kwam de Wetterse melodic
metalcore band Project Manhattan naar voren. Persoonlijk heb ik wat gemengde
gevoelens bij de term melodic (tegenwoordig zie ik die term zo vaak opduiken
bij bands die een beetje extreme metalmuziek spelen dat het in mijn ogen cliché
begint te worden) maar in het geval van Project Manhattan hielden ze zich woord
bij stuk. Deze band speelt trager en wel degelijk melodieuzer dan de meeste
metalcore bands en maakte ook gretig gebruik van piano samples en gitaarsolo’s.
Maar wat mij vooral opviel, was de zangstijl van frontman Gert-Jan. Zijn stem had
een heel tragische, bijna wanhopige kwaliteit die perfect paste bij de
melancholische melodieën. Het creëerde een setting van naderende verdoemenis, van
een wereld die gevaarlijk nabij een kernoorlog staat. Persoonlijk vond ik dat
hun muziek nog een beetje krachtiger en strakker gespeeld kon worden maar wat
ik die avond in Roeselare zag toonde serieus wat potentie. Ik geloof dat de
experimentele, veelzijdige stijl van Project Manhattan perfect zou passen op
een event samen met mijn maten van Earupt, die ook een ruime, thinking man’s
metalstijl hebben. But that’s a story for another time!
[CATHUBODUA]
Vorig jaar deden Cathubodua ook mee aan de WOA Metal Battle
Belgium waarin ze tijdens de halve finale in de Titans Club te Lens net niet
doorgingen (mededeelnemer Innervate had ongeveer 6 extra publiekstemmen
gekregen). Dit jaar in Roeselare sloeg deze Leuvense symphonic/folk metalband keihard
terug! Cathubodua brachten een gevarieerde set waarin zowel symphonic, folk,
heavy en zelfs een beetje death metal in voorkwamen. Hoewel de band gebruik
maakte van middeleeuwse kledij, oogschaduw en wat bloemen en veren bleven de
fantasiegimmicks voor de rest uit en dat vond ik goed, want het was uiteindelijk
de muziek die mij moest overtuigen en daarin waren Cathubodua volledig in
geslaagd. Zangeres Sara haalde haar volledige notenarsenaal naar boven en
headbangde vurig mee met de andere bandleden. Violiste Katrien speelde haar
instrument meer als een ritmegitaar dan een feitelijke viool en kersverse
drummer Ricardo speelde dezelfde strakke beats als zijn voorganger William. Ondanks
een paar technische storingen wisten Cathubodua het folk metal feest volledig
aan te houden en het publiek genoot zienderogen. Ik geef eerlijk toe dat ik ze
vorig jaar ook naar de finale wou stemmen en net zoals bij The Curse Of
Millhaven ben ik zeer gelukkig om deze band terug te zien tijdens de finale dit
jaar. Het wordt een hevige strijd!
[MENTAL CIRCUS]
Normaliter stonden Mental Circus gepland als zesde en laatste deelnemer in Roeselare maar zangeres Sanne Marco liet op het einde van het Cathubodua optreden weten dat ze wegens een zware griep niet kon deelnemen. Heel jammer, want ik had ze heel graag eens in actie gezien. Vorig jaar deed deze gothic metal band ook mee aan de WOA Metal Battle Belgium halve finale in Roeselare (die dag was ik spijtig genoeg afwezig) en mijn goeie maat Nico Van De Voorde sprak heel positief over hen (in het verleden had hij de band geboekt voor zijn verjaardagsfeest in zijn stamkroeg Asgaard). In ieder geval, uitstel is geen afstel. Mental Circus, jullie horen nog van mij![CONCLUSION]
{Uiteindelijk zijn zowel The Curse Of Millhaven (gestemd door vakjury) en Cathubodua (gestemd door publiekjury) doorgegaan naar de finale en ik ben daar volledig akkoord mee. Beide bands hebben mij het meest kunnen bekoren (beide op hun eigen manier) en vorige week werden tijdens de derde ronde (in de Witte Non in Hasselt) doom metal band Hudic en When Plagues Collide naar de finale gestemd. Morgen vindt in de Titans Club in Lens de laatste halve finale plaats en ik sta volledig paraat! Hier is mijn video preview waarin alle deelnemers vermeld worden (behalve Tensor Tympani die meededen in Hasselt).}