Review geschreven door Glenn Van Bockstaele.

Na lange tijd was ik eindelijk nog eens aanwezig op een live optreden en deze keer was het Parkway Drive met als support Killswitch Engage en Thy Art Is Murder. Vorig jaar gaven Parkway Drive een broeierige show op de main stage van Graspop Metal Meeting en ter promomotie van hun kersverse “Reverence” album bezoeken deze Australische hard rockers zalen over heel Europa. Net zoals Vorst Nationaal op dinsdag 5 februari 2019 waar ik aanwezig was.

Terug naar de show nu, ondanks hun korte speeltijd slaagden Thy Art Is Murder er toch in om de toch al grote massa te entertainen met zowel oud als nieuw werk. Zo passeerden het zware “Slaves Beyond Death” en “Dear Desolation” de revue maar ook enkele oudjes zoals publiekslieveling “Reign Of Darkness” dat de zaal in vuur en vlam zette! Thy Art Is Murder leverde een korte, maar retestrakke en oervette set! De sfeer was gezet! 8/10

Toen was het de beurt aan de Amerikaanse metalcore band Killswitch Engage, opgericht in 1998. Twee jaar later kwam hun zelfgetitelde debuutalbum uit maar het was pas na de release van hun 2de album “Alive Or Just Breathing” in 2002 dat de bal echt aan het rollen ging! Zanger Jesse Leach verliet nog datzelfde jaar de band omdat hij het stijgende succes niet kon combineren met zijn gezinsleven. Hij werd vervangen door Howard Jones en met hem brachten ze in 2004 hun derde album “The End Of Heartache” uit. In 2006 bracht de band “As Daylight Dies” uit, tot nu toe het bekendste album van KSE met het iconische nummer “My Curse”. In 2009 brachten KSE wederom een zelfgetiteld album uit met gloednieuwe nummers en tevens het laatste album met Howard Jones die in 2012 de band verliet. Volgens een officieel bandstatement was de zanger ernstig ziek wat uiteraard niet klopte want nadat hij KSE verliet startte Howard de band Devil You Know op die nu meer bekend staat onder de naam Light The Torch. Gitarist Adam en tevens beste vriend van voormalig zanger Jesse Leach hadden in 2012 een zijproject namelijk Times Of Grace en zo brandde Jesse zijn muziekhart weer hevig waardoor hij terugkeerde naar KSE en met hem brachten ze ondertussen “Disarm The Descent” en “Incarnate.”

Terug naar de show. Na een nummer van het laatste album “Incarnate” was de rest van de set een nostalgietrip vol klassiekers zoals “Rose Of Sharyn, “My Curse,” “My Last Serenade” en iets jongere nummers zoals “The Hell In Me,” “In Due Time” en het mooie “Always.” Naar het einde van de set toe deelde Jesse nog mee dat dit jaar er zelfs een nieuw album zal verschijnen, dat werd tijd! Al bij al een meer dan geslaagd optreden. 8/10

Dan was het tijd voor het echte werk! Het Australische Parkway Drive werd eind 2002 opgericht om in 2006 hun sterke debuutplaat “Killing With A Smile” uit te brengen. Hun succesverhaal was nog maar net begonnen want nog geen jaar later verscheen het vervolg “Horizons.” In 2010 kwam het nieuws dat hun 3de album “Deep Blue” zou heten en de ijzersterke single “Sleepwalker” deed de fanbase alleen maar groeien. In 2012 kwam hun 4de album “Atlas” uit die toch al een lichte stijlwijziging liet horen om in 2015 met het album “Ire” de hardcore invloeden volledig te laten vallen en met meer heavy metal het nieuwe geluid te presenteren! In 2018 zette Parkway Drive de tocht verder met het nagelnieuwe album “Reverence.”

Op naar het optreden dat sterk startte met “Wishing Wells” en dan stevig opvolgde met “Prey” waardoor de tent werkelijk in vuur en vlam stond! Parkway Drive hield dit tempo bijna de hele tijd aan maar de bijzonder energieke show verloor wat van zijn momentum toen de band nummers bracht zoals “Cemetery Bloom”, “Shadow Boxing” en “The Shadow Of Leaving.” Allemaal bijzonder goede nummers maar een heel stuk trager in vergelijking met de rest van de setlist en hierdoor sprongen ze wat uit de dans. Het publiek en ik werden getrakteerd op songs uit elk Parkway Drive album met uitzondering van het debuutalbum “Killing With A Smile,” hun beste plaat naar mijn mening. Desondanks een beestig optreden maar met wat minder trage nummers en met wat tracks uit hun debuutalbum zou ik dit optreden zelfs een 10 durven gegeven hebben! 9/10