Chelsea Grin The Eternal Nightmare European Tour review

-- Chelsea Grin The Eternal Nightmare European Tour --

01/01/1970 - 01/01/1970
Stijn Daneels

[INTRODUCTION]

Review geschreven door Glenn Van Bockstaele.

Op zaterdag 29 september kwam de Amerikaanse deathcore gigant Chelsea Grin op bezoek in muziekcafé de Verlichte Geest in Roeselare als deel van hun Eternal Nightmare European Tour ter promotie van hun vijfde album Eternal Nightmare. In het gezelschap van hun deathcore landgenoten in de vorm van Oceano, Kublai Khan en Enterprise Earth.

[ENTERPRISE EARTH]

Door verschillende omstandigheden, onder andere file, heb ik zowel Enterprise Earth als Kublai Khan moeten missen. Zeer jammer want, zoals je hieronder zult horen, is Enterprise Earth een niet te missen deathcore band dat als een sneltrein doorheen je oren en brein suist met hun afwisselende sissende vocalen en woest gebrul, beukende blast beats en prachtig gitaarwerk! Hier is hun nieuwste single!

[KUBLAI KHAN]

Zoals vermeld in de vorige paragraaf heb ik door verkeersomstandigheden de eerste twee bands van de avond gemist. Geen nood, ik kan je met een gerust hart melden dat Kublai Khan een band is voor de meer traditionele metalcore fan. Vooral de uiterst expressieve zangstijl van Matt Honeycutt is een trekpleister. Hij zingt op een trage en glasheldere manier waarin zijn woede en frustratie zeer duidelijk te horen zijn. En met de brute breakdowns als support weet deze band hoe ze woeste menigten perfect de baas kunnen!

[OCEANO]

Tussen de optredens van Kublai Khan en Oceano wist ik eindelijk de Verlichte Geest te bereiken en merkte ik tot mijn genoegen dat de zaal al aangenaam vol zat en de mannen van Oceano wisten nog wat extra volk binnen te lokken. Ze trapten af met “The Taken” een nummer van hun vorige plaat “Ascendants”. Wat direct opviel was het massieve geluid dat Oceano door de zaal liet denderen. De typische deathcore furore maar gefundeerd op een plateau van deftige melodie en strakke song writing. Deze band van Warren Dane was goed gestart en trok dit elan gewoon door. De fans werden ook getrakteerd op ouder werk zoals “A Mandatory Sacrifice” en “Weaponized” . Naar het eind toe kregen we met “Lucid Reality” en “Path To Extinction” twee nieuwe nummers van het gelijknamige album “Revelation”. Oceano eindigde met “Dawn Of Descent” en dat nummer was een waardige afsluiter. Het publiek ging door het dolle heen wat resulteerde in grote moshpits! Mosh er maar gerust op los met dit plaatje hieronder!

[CHELSEA GRIN]

Het moment waar velen voor gekomen waren! Headliner Chelsea Grin betrad het podium en straalde van zelfvertrouwen ondanks de moeilijke periode waarin de band zich momenteel bevindt. Naast het vertrek van gitaristen Dan Jones en Jake Harmond, vertrok ook zanger Alex Koehler om af te kicken van zijn drankverslaving. Als resultaat kwam de band naar voren met slechts 1 gitarist, namelijk Stephen Rutishauser en werd Alex, al dan niet tijdelijk, vervangen door sterke en variabele vocalist Tom Barber, bekend van zijn werk bij Lorna Shore, eveneens een deathcore band. Beide mannen namen samen met de overblijvende bandleden de touwtjes flink in handen en gooiden direct de beuk erin met “Dead Rose," de openingstrack van hun kersverse album "Eternal Nightmare." De rest van het album werd daarna integraal losgelaten op de volle zaal! Vervolgens werden nog een handvol publiekslievelingen gespeeld waaronder “Recreant”, “Playing With Fire” en “Broken Bonds." Deze klassiekers vielen zichtbaar toch meer in de smaak bij het aanwezige publiek, die dit liet merken aan de stevige moshpits en crowdsurfers. Dit machtige optreden liet overduidelijk zien dat Chelsea Grin, ondanks de diverse recente tegenslagen, zich niet liet demotiveren en ze toonden zich even zo sterk als tevoren! Chelsea Grin bracht zo'n machtsvertoon naar voren dat ze, naar mijn mening, deze kleine zaal had overstegen! En zo keerde ik met een fantastisch gevoel terug huiswaarts!



[CONCLUSION]

{Ondanks de beperkte grootte van de Verlichte Geest wist het café er toch in te slagen om onderdak te bieden aan vier toppers uit de Amerikaanse metal- en deathcore en ze allevier te doen schitteren! Het publiek was woest enthousiast, de bands hadden plezier op het podium en de mosh pits en crowdsurfers waren alom present. Toegegeven, death- en metalcore is niet voor iedereen in de wieg gelegd, maar ik kan zo'n muziek zeker en vast appreciëren, vooral als het met zo'n kracht en energie live naar voren wordt gebracht!
}