[INTRODUCTION]

Op vrijdag 4 mei 2018 was ik, na 1 jaar afwezigheid, opnieuw paraat in Zwevegem voor Rock Kappaert. Een jaarlijks gratis metalfestival ten midden van de traditionele lentekermis! Kortom, een feest voor jong en oud! En het was mij die dag een feestje daar! Een ontmoeting met veel gekende gezichten uit het recente en iets verdere verleden van de Belgian Metal Shredder en een shitload aan zalige muziek! Wat moet een mens nog meer hebben om zijn weekend te starten?

Fotocollages gemaakt door Bianca Lootens van Musika.be.

[GROWING HORNS]

In het voorbije half jaar heb ik deze doom, sludge, stoner metal demon maar liefst 5 keer gezien (Rock Kappaert 2018 inbegrepen) en met elk concert dat ik van hen zag vielen ze meer en meer bij mij in de smaak! En met hun loodzware baslijnen, bonkende drumbeats en het ijzingwekkende gegrom, geschreeuw en gefluister van zanger Dafus kon ik gewoon niet anders dan bezwijken voor deze band. Over Dafus gesproken, het is bizar om toe te geven maar voor een band met zo’n zwaar beukende doom en stoner metal stijl is hij een opvallend levendige frontman. Hij staat geen moment stil en laat overduidelijk niet alleen zijn stem maar ook zijn lichaam spreken tijdens elke show dat hij heeft. En het is dank zij al deze elementen dat Growing Horns er geweldig in slaagt om het publiek geboeid te houden ondanks hun lange nummers. En dat was bij Rock Kappaert zeker niet anders! Voordat ik het wist, was de band al aan hun laatste nummer beland! Nu hoop ik ten volle dat Dafus en zijn mededemonen mij en hun andere fans niet te lang meer laten wachten totdat ze hun eerste album uit het hellevuur halen zodat wij er allemaal van kunnen genieten! Met hellegeiten erbij natuurlijk!

[DECADES OF METAL]

Het is sinds eind 2016 geleden dat ik Decades Of Metal nog eens aan het werk zag en ik ben erg tevreden om te zien hoe deze band geëvolueerd is in de voorbije twee jaar. Ze brachten voor het merendeel eigen materiaal naar voren en de nostalgiemeter werd flink de hoogte ingeslagen. Fans van bands zoals Iron Maiden, Motörhead, Angel Witch en zoveel meer voorbeelden van 1980s NWOBHM kwamen zeker aan hun trekken bij deze West-Vlaamse band. Wat ik vooral geweldig vond was het duo gitaarwerk van Kitte en Robin. Met volle finesse vuurden ze het ene gitaarsalvo na het andere af en het was puur genieten! Het feit dat Decades Of Metal een mix heeft van jonge bandleden en meer ervaren muziekanten gaf de muziek en sfeer een old-school heavy metal feeling maar met een jeugdig enthousiasme eraan geknoopt. En als kers op de taart lieten Decades Of Metal op het einde van de rit spontaan de Accept klassieker “Fast As A Shark” los op het publiek. Ik geef toe, van zodra die gekende openingsmelodie doorheen de zaal ging werd het publiek zot! Zo moet een cover zijn naar mijn gedacht, bekwaam naar voren gebracht en gepresenteerd als onverwachte extra op het einde van het optreden! Nu hoop ik echt vurig dat Decades Of Metal, net als Growing Horns voor hen, eindelijk eens werk gaan maken van wat deftig opgenomen studiomateriaal! Ze zijn intussen al enkele jaren bezig en ik had toch al een paar opgenomen tracks verwacht in plaats van enkele live video-opnames. In ieder geval krijgen jullie hieronder wat livebeelden van zeer degelijke kwaliteit!

[ENCHANTRESS]

Net als bij Decades Of Metal is het ook al sinds het najaar van 2016 geleden dat ik Enchantress voor het laatst in actie had gezien en ook deze band heeft flink wat vorderingen gemaakt sinds die periode. Veel meer eigen materiaal en slechts een enkele cover! Qua stijl halen Enchantress, net als Decades Of Metal, hun mosterd uit de klassieke metalbands van drie decennia geleden. En wat mij bij Enchantress vooral opviel was het grote meezinghalte van hun werk, dus om die reden deed hun stijl mij vooral denken aan Judas Priest. Vooral de nummers “Mistress Of Fire,” “Cradle Of Life” en “Beware The Enchantress” waren topnummers puur omdat ze zo catchy geschreven zijn! Daarnaast deed drumster Elizabeth een korte maar krachtige drumsolo, ik kan altijd genieten van zulk getalenteerd slagwerk! Ik geef echter wel toe dat Enchantress mijn minst favoriete band van de avond was. Niet dat hun muziek mij weinig aansprak, integendeel, maar ik voel dat deze band nog veel strakker en beter op mekaar kunnen inspelen. Het dubbele gitaargeluid van Tim en Vincent kan nog verder uitgebouwd worden (doe eens wat gitaarsolo’s samen), zanger Jochen heeft humor en charme (maar doet wat teveel speeches tussen de nummers door) en ze mogen, net als Decades Of Metal, iets meer vivant op het podium staan. Maar dat gezegd zijnde, heb ik zowel met Decades Of Metal als met Enchantress twee jonge bands gezien die met tijd, ervaring en opbouwende feedback, nog flink gaan doorbeuken in de nabije toekomst! En ik kan geen beter voorbeeld geven van een zalig doorbeukende band dan de headliner van Rock Kappaert 2018 genaamd…

[DYSCORDIA]

De headliner van Rock Kappaert was niemand minder dan de publiekskampioen Dyscordia! In 2016 (alweer dat jaar) heb ik ze leren kennen tijdens de release party voor hun veelgeprezen album Words In Ruin en ik was direct onder de indruk van hun flexibele maar enorm strakke muziekstijl. Zeer melodische heavy metal gekruid met snuifjes power, death en klassieke metal en met twee compleet van elkaar verschillende zangstijlen. Frontman Piet zorgt voor hemelse zang en gitarist Stefan voor duivels gebrul! Daarnaast zijn er zowel hard bonkende nummers en emotionele ballades in een typische Dyscordia setlist. Yup! Dit alles zit in de sound van Dyscordia verwerkt en als bij wonder werkt het nog eens voor de volle 100%! Al deze elementen zijn perfect op elkaar afgestemd en volgen mekaar vloeiend op. Het is daarom ook geen wonder dat dit Kortrijkse zestal vorige zomer mocht optreden op de Prison Stage van Alcatraz Metal Fest en dat ze door de jaren heen een grote, uiterst loyale fanclub hebben opgebouwd genaamd de Dyscordia Army! En ja, dit letterlijke leger heeft ervoor gezorgd dat Dyscordia voor een vrijwel compleet gevulde Rock Kappaert zaal de planken van het dak konden spelen! Veel meer hoef ik er in feite niet over te zeggen, de enige minpuntjes die ik bij dit Dyscordia optreden kon opmerken was dat het geluid in het begin van hun uitgebreide concert nog niet 100% op punt stond en dat de band zich ook benutte van het typische “laatste nummer is toch niet ons laatste nummer” cliché. Maar dat is simpel mierengeneuk in vergelijking met de pracht en praal waarmee Dyscordia hun dikke stempel zetten op dit zalige gratis metalfestival!

[CONCLUSION]

{

Als afterparty kwam de plaatselijke metal DJ (en Dave Growl lookalike) Danny Copperwire nog een setje van metal klassiekers uit diverse subgenres brengen terwijl iedereen aan het nagenieten was van dit zalige gratis metalfestival! Ik ben erg dankbaar dat Rock Kappaert elk jaar opnieuw erin slaagt om een gratis metalfestival (ja, het is het herhalen waard!) met jong en Belgisch toptalent naar voren te brengen! Dus ik twijfelde geen seconde om, puur uit liefde voor dit evenement, deze uitgebreide review te schrijven! Ik, Dafus en Kevin zijn enorm blij dat we deel hebben uitgemaakt van de Rock Kappaert 2018 gekte!


}